Reunie -
Impressie van een ouwe sok
Na 80 jaar een dagje geen natuur studeren?
Glas en asfalt, klinkers en geribbeld plaat...
t is dat de zon schijnt en m'n vrouw ook gaat
Ze schijnt zo'n kermis toch nog te waarderen!
De eerste is mis, die man kent me niet
Z'n loop had iets bekends, maar z'n "nee"is zeer terecht
Maar dat kleine popje daar is 'r wel echt
nog levend, met rollator: Greetje Riet.
Wat een inferno, wat 'n heisa aan m'n oude oren
Ja! Kaartjes heb ik - Vegetarisch! - en betaald
Nou kom, kijk flink, de moed gestaald
die kat - zo'n pakhuis! Vrouw - ik ben verloren!
Maar nee, 'n vriends dochter biedt haar zachte wang
en lacht, er blijkt toch warmte in de tent!
Dan is er vriendelijk, een die me van vroeger kent
vanuit een hoek waaraan ik zelden dacht.
De opening? Ja, meisje, ik zie je praten,
maar horen doe ik je niet goed!
O, nou, krijg ik pas die tentjes in de gaten
gevuld met verse feeen voor de donkre dagen
en't niet meer jonge bloed.
Zie ik 't licht nu na een dag of twee?
Flribunda - Bloemenfee?
Ze komt als muze op me toe
lacht stralend en m'm hart slaat aan
Wat heeft de tijd haar goed gedaan!
Maar ze vraagt me wat impressies
Ach, wist ik nu maar hoe!
Dan oude vrienden, mij iets te opgetogen
natuurlijk blij te zien, maar ik ken al veel verhalen
M'n stugge kop kan die aandacht slecht vermalen
Ik snak naar - Coca cola! - ongelogen!
Dat helpt, zowaar wordt ik assertief:
Nou kijk's Ouwe Boef! Nog altijd samen?
Ik dweepte met je werk en nu toch...amen?
Wat was dat vroege fotowerk me lief!
Ach nee man, vogels? Oog en orgen weigeren
al jaren hun dienst veelal.
Ik pas me aan per pen en potlood en met boeken.
Nee, ik heb weinig meer op zee te zoeken.
Soms zoek ik stilletjes mijn plaats in't heelal.
Ha Steven, Boom! Dat jij voor mij een klunsje was, niet
te geloven!
Kom laten we wat praten in de stilte van de gang
Je ogen zijn onrustig maat, maar wees niet bang,
want jij bent jij. Ik kan jouw woord geloven.
Chris, zo ben ik ook bedacht!
Geen by-pass, maar ik slik per dag een pil of zeven
Kijk niet zo somber man, er valt nog best te leven
en zeven is nog steeds geen acht.
Hai Leen, dag Kees. Weer even hier?
Ook reizend van de dochters naar de zonen?
En te onrustig om daar lang te wonen
in dat movi-stille Drentse spier?
We gaan! Gegroet hoor vrienden, 't is onze tijd!
Kijk voor de deur op de bezonde tegels
vlecht de maagdschap, 'n soort van matje met de vlegels
Hetgeen, geloof't, dees ouwe sok verblijdt
Ton Souwer